साहित्य

हिरालाल केसी तर पनि....... साथी ! मलाई भाेकले बाेली नै अाउंदैन क्षमा गर मैले गणतन्त्र जिन्दावाद भन्न सकिन राेगले अाेछ्यानमा थला परेकाे छु उत्सवमा भाग लिन सकिन साथी ! मलाई क्षमा गर मैले गणतन्त्र दिवस मनाउन सकिन ।। साथी ! म भर्खर चाेकमा तरकारी घाेप्ट्याएर अाएकाे छु घाटाकाे तनावले रन्थनिएर बसेकाे छु पल्लाे घरकाे साईलाले दूध घाेप्ट्यायाे माथिल्लाे घरकी दिदी लघुवित्त बिरुद्धकाे अान्दाेलनमा छिन् क्षमा गर साथी ! म गणतन्त्रकाे उत्सवमा अाउन सकिन । मैंले गणतन्त्र जिन्दावाद भन्न सकिन ।। साथी ! हिजाे गाेली लागि पिप बगिरहेकाे जनयाेद्दा मृत्युसैयामा छटपटाईरहेकाे छ क्रान्तिका लागि झाेला बाेकेकाे कार्यकर्ता अाज खाडीतिर रुन्छ म घाईते याेद्दालाई मलम लगाउं कि खाडीकाे कमरेडलाई सम्झाउं ? क्षमा गर साथी म गणतन्त्र उत्सवमा अाउन सकिन उफ्री उफ्री गणतन्त्र जिन्दावाद भन्न सकिन । ...

निरज थापा ‘केही गरेन भने त केही पनि नहुने रहेछ।’ एउटा अकाट्य सत्यजस्तो बोल्यो राम। अर्थात् रामराज राई। आफ्नो आँखालाई तेज पारेर हेरिपठायो तल टिस्टा खोलालाई। अलि उतै उतै कुदाएर आँखालाई पर सुभुक पुल, फाँटिलो बगर, तेर्सो मैदान र बाक्लो जङ्गल हेर्न लगायो। सिलगढी त्यहीँ, अलि परतिर त छ सपनाको सहर। यतिबेला अलिअलि आँखा अझ चम्किला भए उसका। ‘बस्नु त फ्ल्याटमै मजा आउँदो रहेछ ।’ अस्ति अलिक दिन माइली बहिनी मन्दोदरीको फ्ल्याटमा बसेको अनुभव बोल्यो राम। फेरि थप्यो, ‘सब्जी पनि घरैमुनि आउने, दूध पनि, फलहरू पनि, बिहान पूजा गर्ने सर-सामान पनि घरैमुनि ठेलामा आउँदो रहेछ। चौबिसै घन्टा रनिङ वाटर, बत्ती। यहाँजस्तो मध्ये बाह्रमा तर्साउँछ है भन्ने केही नहुँदो रहेछ। कोई बेला त ठिक्क रातको बाह्र बजे भूतले जस्तै मासु भात खाइयो। खोइ त केई भएन त।’ उत्तराधुनिक संस्कृतिको एक झलक देखायो उसले। इन्द्रबहादुर राईक...